لزوم بازنگری در آموزش و پرورش ......
آموزش و پرورش همواره یکی از مراکز مهم هر جامعه ای است که می تواند موتور محرک پویایی جامعه در زمینه های مختلف اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی ، ورزشی و .... باشد ...
آموزش و پرورش درگاهی است برای رسیدن ایمن تر به آینده و رسیدن به اهداف بالاتر .... اما آنچه که در ایران و در دوران معاصر بسیار دیده شده است عدم درک صحیح از این وزارت خانه بوده است ..... سیستم های تدریس غربی که در دوره قاجار و با کپی برداری از آموزش و پرورش کشورهای اروپایی در ایران ایجاد شد تا الان نتوانسته است نیازهای اساسی کشور را با توجه به شرایط محیطی و اخلاقی جامعه ایجاد کند .....
وجود مدارس کپری و مدارس فرسوده و یا ساختمان های در حال تخریب مدارس گواه این امر است که در ایران دیدگاه مدیریت کلان جامعه به مدرسه دیدگاهی از سر رفع تکلیف در برخی موارد بوده است .
یادآموزی مبانی فرهنگ غربی و دروس با سیستم پرورشی بسیار ضعیف در دوران قبل از انقلاب با چاشنی معلمان بی تجربه و کم سواد و با روکشی از جنس یونیفرم های زیبا و پذیرایی های مدارس تا به امروز نشان داده است که در دوران پهلوی هم دیدگاه به مدارس یک دیدگاه عوام فریبانه بوده است .
در دوران پس از انقلاب با تغییر کتب درسی و چارت تحصیلی تا به امروز آموزش و پرورش محلی بوده است برای آزمون و خطای مدیران در این زمینه ... از ارائه دوره های آموزشی گوناگون 6-6 و 6-3-3 و مجددا6-6 تا بوجود آمدن واحد پرورشی و حذف زنگ انشا و حذف نمره و تعطیلی مدارس در روز پنج شنبه و تعطیلی های طولانی مدت تابستان و تغییر گاه و بی گاه کتب درسی که همواره مورد اشکال بیشتر کارشناسان بوده است .... بیانگر این است که قبل از هر چیز نیازمند یک آسیب شناسی از دیدگاهی کاملا بی طرف و از یک سو با این نگرش که این سیستم باید برای کودکان هفت ساله تا نوجوانان 16 ساله جوابگو باشد ...... سیستمی که باید قابلیت ترمیم داشته باشد و بتواند با توجه به شرایط روز خود را اصلاح کند ....
